ಆತ್ಮಕತೆ

ಶವರ್‌ನಿಂದ ನೀರು ಮಳೆಯಂತೆ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಸುರಿಯುವಾಗ ಪ್ರತ್ಯೂಷಾ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾಳೆ. ತಲೆಗೆ ಬಿದ್ದ ನೀರು, ಮೈಗಾತುಕೊಂಡೇ, ವೈಯ್ಯಾರದಿಂದ ನಲಿನಲಿದು, ಕಾಲಿನವರೆಗೆ ಇಳಿದು ಹೋದಾಗ ಪ್ರತ್ಯೂಷಾ ಶವರ್‌ಗೆ ಮುಖ ಎತ್ತಿಹಿಡಿದು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಳು. ನಿದ್ದೆ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡ ಹಾಗಾಯಿತು. ದೃಶ್ಯಗಳು ಚಲಿಸತೊಡಗಿದವು. ಕಾಡು, ರಸ್ತೆ, ತೋಳ, ಜಿಂಕೆ… ಕೊನೆಗೊಂದು ‘ಅಮ್ಮಾ…’ ಅನ್ನುವ ಹೃದಯವಿದ್ರಾವಕ ಕ್ಷೀಣ ಸ್ವರ…
( ಕಾದಂಬರಿಯಿಂದ ಆಯ್ದ ಸಾಲುಗಳು )