ವಿಷಮ ಭಿನ್ನ ರಾಶಿ


ಎದೆಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನೀರು ತಾಳುವ ತನಕ ಹೋಗಿದ್ದೆ, ಮುಂದೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡಲು ಭಯ, ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತೋಚದ ಕಂಗಾಲಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದ, ಆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳ ದ್ವನಿಯೊಂದು ಕೇಳಿಸಿತು, “ಯಾರಪ್ಪಾ ಅದು…. ಅಷ್ಟು ದೂರ ಹೋಗಬೇದ್ರಿ… ತೆರೆ ಎಳಕೊಂಡು ಬಿಡ್ತದೆ…” ಎಂದು ಕೂಗಿ ಕೊಂಡಳು, ಆಕೆ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವೊಂದನ್ನು ತನ್ನ ಕೊಂಕುಳಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿಕೊಂಡಿರಬೇಕು. ಅದು ಯಾಕೋ ಜೋರಾಗಿ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತಿ ಅಳತೊಡಗಿತು, ಬಹುತಃ ಮೀನು ಹಿಡಿಯುವ ಗುಡಿಸಲಿನಿಂದ ಆಕೆ ಹೊರಬಂದಿರಬೇಕು ಎಂದು ಮೋಹನಸ್ವಾಮಿಗೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಆದರೂ ಆ ಧ್ವನಿ ಅವನಿಗೆ ಆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅಮೃತ ಸಿಂಚನದಂತೆ ಭಾಸವಾಯ್ತು ಶಿಕ್ಷಣ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದ. ದೂರದಲ್ಲಿ ಕೊಂಕಳಲ್ಲಿ ಮಗುವನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ನಿಂತ ತಾಯಿ, ಅವಳ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಎರಡು ಜಡೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ನಿಂತಿರುವ ನೆರಳಿನಂತಹ ಚಿತ್ರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು. ಅವರ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಗುಡಿಸಲು, ಅದರ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಹತ್ತಾರು Fold ಮರಗಳು, ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ಹೊಳೆಹೊಳೆಯುವ ಪೂರ್ಣ ಚಂದಿರ ಕಂಡು ಬಂದ, ಆ ದೃಶ್ಯ ಅವನಿಗೆ ಮಸುಕು ಮಸುಕಾಗಿ ತನ್ನಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅಕ್ಕನನ್ನು ಜ್ಞಾಪಿಸಿತು, ಆಕೆಯ ಸೊಂಟದ ಮೇಲೆ ಅಳುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿರುವ ಮಗು ತಾನೇ ಎನ್ನಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿತು. ತಾಯಿ ಮತ್ತು ಆಕೆಯ ಮಟ್ಟ ಮಗಳಿಬ್ಬರೂ ಕೈಬೀಸಿ ಇವರನ್ನು ಈ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಾ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೆಲೆಯೊಂದು ಹರಿದು ಹೋಯ್ತು. ತಕ್ಷಣ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದೆ. ದೊಡ್ಡ ಅಲೆಯೊಂದು ಅವರನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಬಂದು ದಡಕ್ಕೆ ಬಿಸಾಕಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಬೇರಿಸಿಕೊಂಡ ಸಿದ್ದು ಮೈಕೊಡವಿಕೊಂಡ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಕಡೆಗೆ ನಡೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದ.